Goedemorgen allemaal!

De eerste dag zit er helemaal op en dag 2 begint alweer. Ik moet zeggen dat alles lekker soepel verloopt. Er wordt van me verwacht dat ik eerst helemaal op mijn gemak ben in de familie en mijn weg kan vinden in het huis. Daarna volgende taken, zoals ik het nu begrijp in maart pas. Dus lekker de boel verkennen nu :).

Mijn verhaal begint natuurlijk bij het vertrek afgelopen dinsdag om 18.45 uur. Dinsdagochtend stond nog wel behoorlijk in het teken van stress (mijn koffer bleek in één keer 3 kilo zwaarder dan de avond ervoor en overschreed daarmee het toegestane gewicht.. paniek!!!), maar na nog viermaal theedrinken bij verschillende mensen kon ik samen met mijn uitzwaaicomité mooi op tijd vertrekken. De reis richting Schiphol verliep behoorlijk stilletjes, wel een beetje raar idee toch. Op Schiphol werd mijn bagage afgeleverd en konden we nog even lekker genieten van een pizzaatje en iets minder van een bordje paella. Ook een kopje koffie ging er nog in voordat het tijd was om te gaan strippen voor de hekjes richting de gates. Pff, schoenen, riem, sieraden, sjaals, jas en vest moesten uit/af; jullie kunnen je vast voorstellen dat het even heeft geduurd voordat ik verder mocht ;). Toen kwam er nog even een stressmomentje: vlak nadat mijn gate geopend werd, werd er alweer omgeroepen dat hij ging sluiten. Natuurlijk was ik net voorbij de paspoortcontrole en moest ik helemaal achterin zijn (10 min lopen), nogmaals paniek!!! Het viel allemaal mee, ik mocht direct doorlopen, zo het vliegtuig in. Nog een pluspuntje was dat ik bij de nooduitgang zat en dus lekker veel beenruimte had. Direct naast mij zat niemand, dus dit zou een lekker ruim vluchtje worden. Er bleek helaas ook een minpuntje te zitten aan mijn mooie nooduitgangplek; ik kreeg allemaal extra instructies voor het openen van de deur en de weg naar de grond, voor het geval we in de problemen zouden komen. Gelukkig zat er een aardige jongen een stoel verderop waarmee ik mijn zenuwen kon delen :). Om 18.50 kwam het vliegtuig in beweging en na 30 minuten (!) taxiën gingen we dan eindelijk de lucht in. Nog geen 3 minuten in de lucht en we zaten midden tussen de wolken en de turbulentie; de lettertjes op mijn e-reader dansten voor mijn ogen, haha :). Even later (mijn boek was erg mooi, dus het leek maar een paar minuutjes) was de kustlijn van Frankrijk in zicht. De aanvlieg route was via zee (een donker zwart gat op dit tijdstip) en alle steden langs de kust waren prachtig verlicht. Ik ben er vrij zeker van dat ik Saint Tropez en Cannes tijdens de landing heb zien liggen :). Op het vliegveld was het nog even wachten op de koffers, voordat ik kon zoeken naar Valérie, Jules en het bordje met mijn naam erop. Helaas, ik kon ze niet vinden; gelukkig vonden ze mij wel. Leuke mensen, maar meine liebe, wat praten ze snel zeg. Ik heb alleen op de weg naar mijn nieuwe huis al 30 keer ‘je ne comprend pas' gezegd. Thuis aangekomen bleek dat ze nog wat lekkers te eten voor me hadden klaar gemaakt en daarna was het tijd om mijn slaapkamer (errug mooi) en bedje op te zoeken.

Na een heerlijke nacht werd ik voor de wekker wakker en kon ik direct beginnen aan het ontbijt bestaande uit (tot mijn grote verbazing) koekjes.. Ik snap eigenlijk nog steeds niet hoe het gezond kan worden gevonden, maar die kinderen in dit gezin ontbijten dus met koekjes en chocolade. Nu houd ik wel van koekjes en chocolade, maar als ontbijt.. nee. ‘Gelukkig' hadden ze nog wel een stokbroodje voor me; keihard, bah dat eet ik dus ook niet meer. De bakker is wel een eindje verderop, maar de volgende keer koop ik eerst brood voor ik het op eet. Vervolgens gingen de oudste kids voor de ochtend naar school en Valérie aan het werk, Jules was vrij en bleef bij mij. We hebben de step gepakt (mijn fiets is helaas nog niet klaar voor gebruik; hopelijk dit weekend wel) en hebben een stukje van de omgeving bekeken. Het was echt hartstikke warm buiten en mijn winterjas kon al direct de kast in. Het huis ligt op een behoorlijke heuvel en je kijkt zo op een rivier met daarachter het centrum. Het zijn nog niet echt bergen hier, maar flinke heuvels zijn toch wel aanwezig :). Na mijn step avontuur (dat af en toe veel te snel ging) heb ik mijn eerste maaltijd gemaakt, pasta voor de lunch met Ophélie. Tristan en Jules gingen met hun moeder ergens anders lunchen omdat Jules nog een verjaardagsfeestje had. De pasta werd erg goed ontvangen en Ophélie heeft zelfs 3 keer (!) opgeschept! 's Middags heb ik met veel pijn en moeite en steun van Ron mijn internet geregeld. Het wilde maar niet lukken met mijn computer en de sleutel die ik had gekregen tot het netwerk. Bleek achteraf dat ik niet helemaal goed had gelezen (of het handschrift was gewoon onduidelijk), want de M die ik had ingetoetst moest gewoon een 11 zijn; probleem opgelost :). De mailtjes en facebookberichtjes even gelezen, waarna Jules weer terug kwam. We hebben een uur ofzo met lego en auto's gespeeld en vervolgens een Vervolg op Jumanji gekeken, natuurlijk in het Frans nagesynchroniseerd. Gelukkig kende ik Jumanji anders had ik er vast niets van begrepen :). Het avondeten hoefde ik niet te verzorgen (Valérie kookt gewoon als ze thuis is) en het was erg lekker; flinke kippenpoten met gekookte aardappels en worteltjes (tot nu toe niet geheel onbekend eten).

Vanochtend mocht ik vroeg op (7.15) om een heerlijk ontbijt met mueslireep en banaan naar binnen te werken en met Jules naar school en kinderdagverblijf (voor februari alleen nog) te gaan. Ik moet nog wat dingetjes tekenen, zodat ik hem gewoon op kan halen van school. Zometeen ga ik even strijken en dan op zoek naar een lekker broodje in het dorp :).

So far so good,

Yvonne