Goedemorgen allemaal!

Ik ga ervan uit dat mijn verhaaltje vandaag door bijna niemand gelezen wordt, want het is Koninginnedag! Nou ja, in Nederland in ieder geval :). En fait weten de meeste Fransen niet eens dat Nederland een monarchie is. Op het moment dat ze daarachter komen, krijg ik ook nog vaak de vraag: ‘En wie is de koning dan?'. Incroyable et très drôle. Voor mij betekent vandaag waarschijnlijk een grote verveeldag. Het is nu 10.00 uur en ik heb nu al geen idee wat ik vandaag kan of wil gaan doen. Het is nog steeds vakantie, dus Jules is de hele dag thuis en het regent pijpenstelen.

Om de verveling een beetje te drukken, dacht ik: ‘Laat ik maar een laatste verhaaltje schrijven voor mijn vakantietje naar Nederland'. De vorige keer heb ik verteld dat Jules een heel lief ventje is.. nou, ik heb inmiddels ook zijn minder lieve kant mogen meemaken en af en toe is hij echt énervant (vreselijk vervelend). Ook lijkt hij af en toe te denken dat ik het slaafje in huis ben: ‘tiens', ‘écoute', ‘ne touche pas', ne bouche pas' (‘hou vast', ‘luister', ‘niet aanraken', ‘blijf daar') of luistert hij helemaal nergens naar. Ik kan hem dan wel achter het behang plakken, maar goed, ik geloof ik ooit gehoord heb dat 8 jaar een belangrijke leeftijd is, waarop kinderen nogal dwars kunnen zijn. Ik hoop in ieder geval dat het vandaag mee gaat vallen :). Op het moment is het tijd voor The Voice, en een beetje muziek op deze sombere ochtend, maakt het vreselijke weer weer beetje goed :). Encore une petite surprise (Nog een verrassing) was dat 10 minuten geleden in een keer Olivier (de vader van de kids) de slaapkamer van moeders kwam uitgeslopen.

Vorige week is de vakantie van de kids begonnen en heb ik een dagje doorgebracht aan het strand en op de markt van St. Aygulf met Pia. Ook heb ik mij ingeschreven bij een nieuwe taalcursus in St. Aygulf. De lessen bij de taalcursus in St. Raphael zijn veranderd van dag, omdat de lerares het ‘zo vreselijk druk heeft en het allemaal niet meer kan combineren', en nu kan ik tot en met juni nog maar 1 keer aanwezig zijn. Tijd voor iets nieuws dus. Zaterdags ben ik met Jules naar het skatepark geweest en zondag was Olivier er om een lekkere barbecue te fixen voor de kids (en voor mij natuurlijk ook), met heel veel gebak en ijs en aangebrande worstjes :). Maandags hebben Jules en ik lekker niets gedaan. We zijn wel 's middags naar de Base Nature geweest, waar ik nog lekker op de skeelers heb gestaan en dinsdag tot met donderdag heeft Jules de hele dag doorgebracht in de bergen met een stage klimmen. Dit betekent dat ik lekker 3 dagen voor mezelf had en na een dinsdag lekker me reposer (niets doen, bijkomen), was het woensdag tijd om samen met Pia de enige echte Rocher de Roquebrune te beklimmen. Deze rots van 372 meter hoog is een ware uitdaging voor de geoefende klimmer en dus besloten we maar meteen het moeilijkste pad uit te kiezen. Na een tocht van 3 uur (normaal gesproken slechts anderhalf uur) waarin we 2 keer flink zijn verdwaald, hebben we ‘les 3 croix' weten te vinden en hebben we kunnen genieten van een prachtig uitzicht over alle dorpjes in de buurt en natuurlijk de zee. C'était geniaalll!! :). De donderdag heb ik doorgebracht in St. Raphael voor de taalcursus. Normaal gesproken ga ik daarna lekker naar het strand omdat ik na de les altijd vrij lang moet wachten op de bus. Deze keer had ik het nogal koud en besloot ik voor de eerste keer naar de bios te gaan. Ik heb genoten van de film ‘Nouveau Départ' met Matt Damon en Scarlett Johansson, natuurlijk nagesynchroniseerd in het Frans. Vrijdag stond weer in het teken van een dagje nietsdoen met Jules. 's Avonds heb ik de auto gepakt naar St. Aygulf om daar samen met Pia en Jeanette naar een vraiment mauvaise strandopeningsfeest te gaan. Gelukkig hadden we geen feest nodig om een feestje te maken en het was allemaal erg gezellig. Na lekker tot rust te zijn gekomen in het piratenbed van Camille (jongetje waar Pia altijd op past), heb ik weer de auto gepakt om de bergen in te trekken naar het dorp Fayence. Onderweg nog een stop gemaakt aan het strand. Er stond een hele harde wind, wat schijnbaar de perfecte gelegenheid was voor windsurfen, een erg leuk gezicht. Na inmiddels ongeveer een uur in de auto, wilde ik even kijken hoe laat het was op mijn telefoon. Maar.. Waar in hemelsnaam was mijn telefoon?? Ooooh non (en heel veel gros mots), ik had hem in mijn broekzak op het strand, ik ben hem daar toch zeker niet verloren?? Jawel dus. Weer een heel uur terug rijden om vervolgens na zoeken onder alle auto's en op de kop in het zand, hem gelukkig terug te vinden in de auto van een stel die hem daarvoor op de grond hadden zien liggen. HEUREUSEMENT :). Gister lekker een relaxdagje met rondstruinen op de markt en kijken naar volksdansen hier in het dorp met onder andere de tango, oriëntaalse dansen en iets Israëlisch.

Laat de werkweek maar beginnen. Ook heb ik deze week elke dag tennisles (s'il ne pleut pas)!

Tot volgende week in NL!!

Bisous :)