Vijf maand zitten er alweer op in Zuid-Frankrijk en om eerlijk te zijn ben ik daar wel blij mee. Ik merk dat ik mij enigszins begin te vervelen en ik vind het een fijn idee dat het einde in zicht is: 31 augustus staat mijn terugreis gepland. Dit betekent natuurlijk niet dat ik het hier helemaal niet meer naar mijn zin heb, nee, zeker niet. Ik merk alleen aan mezelf dat ik behoefte heb aan wat meer input uit mijn omgeving dan alleen de was die gedraaid, opgehangen en gestreken moet worden :). Ook is iedereen nogal lam van het warme weer (de 35 graden wordt elke dag wel gehaald en in tegenstelling tot jullie in Nederland, word ik erg blij van een beetje regen :P ) en het grootste gedeelte van de dag bestaat dan ook uit niets doen en wachten tot de avond valt, zodat we een beetje in beweging kunnen komen. Ik voel me daardoor een beetje vermoeid en zo schijn ik er ook uit te zien (‘Yvon, tu as l'air fatiguée..' Nee, gek hè als het leven hier pas na 22.00 begint en ik met Jules toch elke keer al wel vrij vroeg uit de veren ben). Positief puntje is dat ik lekker kan wegzinken in een goed boek (op het moment: Twilight 4 Révélation), gevolgd door een middagdutje ;).

Waar ik wel nog steeds erg vrolijk van word is het Frans praten, wat ga ik dat missen zeg. Ik leer hier nog steeds elke dag nieuwe woorden en uitdrukkingen, zoals ‘Les jambes sont blanches comme des cachets d'aspirine' (‘De benen zo wit als aspirientjes'), ‘Chauve comme un oeuf' (‘Kaal als een ei') en ‘Sourd comme un pot' (‘Doof als een bloempot'). Verder krijg ik in Nice een beetje les in de verschillende langages binnen het Frans, familier (Je veux), courant (Je voudrais) en soutenue (Je souhaiterai; het formele en informele spreken). Ook word ik nog steeds overladen met complimentjes, wat natuurlijk nooit verveelt. Bijvoorbeeld in de bibliotheek, waar iedereen het zo leuk vindt dat ik Franse boeken lees (ben je zo een uur onder de pannen:) ).

Ook blijven de weekenden geweldig hier, echt een vakantie/geluksgevoel krijg ik er van en ik ontmoet elke week nieuwe mensen. Afgelopen weekend mocht ik eindelijk weer op pad na twee weekenden aan huis gekluisterd omdat ik moest werken. Valérie had besloten om maar eens lekker een hele week lang met manlief op pad te gaan naar Corsica (terwijl inmiddels de scheidingspapieren getekend zijn.. soap wordt vervolgd) en had er schijnbaar vertrouwen in dat ik het best een week alleen met de kids kon redden. Het lijkt er op dat ze gelijk had. Key point: Iedereen leeft nog. We vergeten dan maar even dat ik bijna 100 euro heb moeten bijspringen met boodschappen doen (Oeps..), er door een lading kids geskinnydipped werd in het zwembad en de waterpijpen uit de kast werden getrokken :D.

Afgelopen weekend heb ik heerlijk geprofiteerd van mijn welverdiende vrijheid en ik heb de bus gepakt richting zee (eindelijk!) en daar een ontdekkingstocht opgezet in St. Maxime (een echt Frans Frans Frans boek op de kop getikt voor 2 eurootjes) en Port Grimaud (Jaja, heerlijke mosseltjes gegeten in hetzelfde restaurant als ooit een keer met paps, mams en broederslief: ‘Hee, hier ben ik eerder geweest en heb ik een te lekkere sorbet gehad!'). Genieten van het feu d'artifice (vuurwerk; erg mooi en indrukwekkend, en dus met nog meer ‘Oohs' en ‘Aahs' dan gebruikelijk;) ) en de veel te grote, mooie boten in St. Tropez stond op het programma voor zaterdagavond ‘quatorze julliet', met Anna, Lisa en Jessi. Daarna nog even een chique club opgezocht (Le Quai) waar we tot onze verbazing binnen mochten na niet al te lang wachten (leek erop dat onze kleding een beetje aansloot bij de norm) en de prijzen van een glaasje varieerden tussen 250 en slechts 30.000 euro (‘To much money in the bank account, welcome to St. Tropez'). En op zondag sloten Claire en Adan aan om gezellig lekker te hangen op het strand (eigenlijk wilden we gaan windsurfen, maar er stond helaas een te harde wind).

Voor het komende weekend staat het afscheid van Pia op het programma met het nuttigen van cocktails, een allerlaatste keer salsa samen in Nice (natuurlijk;) ) en waarschijnlijk het strand onveilig maken. Wat ook wel leuk is, is dat ik een nieuw baantje heb voor 1 uur in La France. Ik mag namelijk ook deze zaterdag gebruikmaken van de (schijnbaar) luxueuze SPA in het hotel Majestic in Cannes in ruil voor het beoordelen van de service; vervelend lijkt me :).

Nou, jullie zijn weer een beetje op de hoogte, hoop ik :). Vanavond staat het feestje van Tristan op het programma met veel luide ‘muziek' en gillende meiden voor zijn verjaardag vandaag. Ohja, dat vind ik ook zo gek hier.. Op verjaardagen is het echt zo van ‘Nou, gefeliciteerd', ‘Tiens, je cadeau en zoek het maar uit' en ‘Wat voelt dit vreemd en ongemakkelijk'. En pas na het uitpakken van het cadeautje worden er twee zoenen uitgedeeld van ‘Bedankt'. In mijn ogen veel te laat haha :).

Bisous!