Fin du truc
Alors, je vais essayer d'écrire quelque chose en français cette dernière fois et j'espère que je ne ferrai pas trop d'erreurs:).
Donc, encore que 11 jours et tout sera fini. Je ne sais pas exactement qu'est-ce que je pense de ça, mais voilà. D'un côté, j'aimerai bien voir tout le monde à Enschede et chercher un boulot plus intellectuel, mais de l'autre côté la vie ici va me manquer beaucoup. Surtout parler en français. Je commence déjà à dire au revoir et ça me rend un peu bizarre. Je ne me sens pas du tout pressée ici et la vie tranquille sans obligations me plait beaucoup.
En plus, l'idée que c'est peut-être la dernière fois que je vois certaines personnes je n'aime pas du tout. Presque chaque personne que j'ai rencontrée dans la Var/Côte d'Azur avait fait, dans une certaine façon, une grande impression sur moi. Les trois filles les plus importantes sont déjà parties (et elles me manquent!!), mais il me reste encore 4 mecs à Nice qui vont me manquer trop. Jeudi je vais les voir encore une fois et j'attends une très bonne dernière soirée, avec une verre et un peu de salsa, bien sûr.
Aussi vivre chez une famille inconnue pour 6 mois fait un lien assez fort, quelque chose je ne pouvais pas imaginer avant venir en France. J'en suis certaine que Jules va me manquer le plus, même si je le trouve très enervant parfois:). Être dans une maison sans entendre au moins 10 fois par jour ‘Yvonne, regarde' sera un monde complètement différent et je pense qu'il faut que je m'adapte encore une fois, comme en février, quand je suis venue ici.
J'ai appris beaucoup ici et je suis fière de moi, car je trouve que je me suis débrouillée très très bien et beaucoup plus facile que je pouvais rêver. J'ai trouvée des amies et j'ai visitée des villes et villages toute seule. Je devais m'ouvrir pour le monde déhors, quelque chose que n'était pas obligée aux Pays-Bas, et ça m'a donnée beaucoup, tellement beaucoup plaisir. J'ai rencontrée beaucoup de gens et j'adorais découvrir les histoires d'eux, parler en français et apprendre le français avec eux. Je ne peux pas et je ne veux pas imaginer ne parler plus jamais en français et pour ça je souhaiterai trouver un travail quelque part avec lequel je peux parler encore en français, parce que sinon, ça me va faire du mal.
Maintenant je ne travail plus beaucoup. Valérie a pris ses vacances et Olivier est beaucoup à la maison aussi. Ils invitent des amies et l'ambiance est sympa et calme et j'ai le temps pour moi aussi pendant les journées. Heureusement, parce qu'il fait vraiment chaud et bosser n'est pas très agréable;) J'essaye de profiter le plus possible du soleil, l'environnement, la nourriture, la famille et mes amis et comme ça je bouge beaucoup:). Je regarde tout les choses avec un oeuil différent, essayant de n'oublier rien.
Je me rappele que j'avais peur pour les mois de Juillet et Août, mais les deux étaient les plus merveilleux de tous. J'ai passée beaucoup de temps avec Jules, parfois trop de temps, et j'avais la possibilité de rencontrer des amis plusieurs fois (et aussi plus qu'avant), ce que m'a donnée des souvenirs très heureuses et je suis tellement contente que je pouvais vivre cette experience d'une fille au pair. Merci à tous qui étaient partie de mon aventure en France, je ne vous oublie jamais!
En revanche, maintenant j'en ai marre des enfants:)!
Reacties
Reacties
Ohja, jullie hebben wel google translate toch? ;) Zoniet, de vertaling komt ooit nog :)
Lieve Yvonne, ik had deze reactie graag in het Frans willen doen maargoed, gebreken daargelaten! Wat spreek je onwijs onwijs goed Frans! Echt een super leuk initiatief om dit zo te doen! Ik kan je verhaal goed volgen hoor. Geniet van je laatste 1,5 week en ik kom binnen een maandje ook naar huis en dan gaan we meeten! Bisous!
Ik kan het wel lezen, maar moeizaam(maar dat ligt vooral aan mij) Lang leve google translate :P
Bedankt voor je leuke blogjes, ik heb ze met veel plezier gelezen.
Ik krijg alleen maar meer zin om als Au Pair naar Frankrijk (en dan liefst Cote d'Azur) te gaan.
Maar eerst nog 'even' afstuderen.
Hoi Yvonne,
Nou ik heb via google je verhaal vertaald hahahaha, sorry hoor beiden snap ik geen snars van. Hier dan de vertaling;
Dus ik zal proberen om iets in het Frans Deze laatste keer schrijven en ik hoop dat ik niet Ferrai te veel fouten :).
Dus, hoewel 11 dagen en alles zal worden afgewerkt. Ik weet niet precies wat ik denk, maar hier gaat. Aan de ene kant wil ik graag iedereen in Enschede te zien en meer intellectueel werk te zoeken, maar aan de andere kant van het leven hier zal veel missen. Hoofdzakelijk Frans spreken. Ik ben al begonnen om afscheid te nemen en het maakt me een beetje raar. Ik voel geen haast hier en het rustige leven zonder verplichtingen ik hou echt van.
Bovendien is het idee dat het misschien de laatste keer dat ik zie wat mensen die ik niet leuk vonden zijn. Bijna elke persoon die ik ontmoette in de Var / Côte d'Azur had, in zekere zin, een grote indruk op mij gemaakt. De drie meisjes zijn al de belangrijkste onderdelen (en ik mis ze!), Maar ik heb nog 4 jongens in Nice dat ik ook zal missen. Donderdag zal ik nog een keer zien en ik verwacht een zeer goede laatste nacht, met een glas en een beetje salsa, natuurlijk.
Ook leven met een onbekende familie voor 6 maanden is een vrij sterk, iets wat ik kon me niet voorstellen voordat hij naar Frankrijk. Ik weet zeker dat Jules zal de meest missen, ook al vind ik het erg irritant soms :). Wees in een huis zonder het horen van ten minste 10 keer per dag, Yvonne, zoek 'zal een compleet andere wereld te zijn en ik denk dat ik moet mezelf weer aan te passen, zoals in februari, toen ik hier kwam.
Ik heb veel geleerd hier en ik ben trots op mezelf, omdat ik denk dat ik heel goed en veel makkelijker dan ik kon dromen beheerd. Ik vond een aantal vrienden en ik heb bezocht steden en dorpen alleen. Ik moest naar de buitenwereld, iets dat niet nodig was in Nederland te openen, en het heeft me veel, zo leuk. Ik ontmoette veel mensen en ik hou van het ontdekken van de verhalen van hen Frans spreekt en Frans te leren met hen. Ik kan niet, en ik kan me niet voorstellen ooit Frans te spreken en daarvoor wil ik een baan ergens waar ik nog Frans spreken, te vinden, want anders zal me pijn doen.
Nu werk ik niet veel. Valerie nam een ??vakantie en Olivier is ook heel erg thuis. Ze nodigen vrienden en de sfeer is mooi en rustig en ik heb tijd voor mezelf tijdens de dag. Gelukkig maar, want het is echt heet werk is niet erg mooi ;) Ik probeer om de meeste van de zon te maken, het milieu, voedsel, familie en vrienden en ik bewegen veel :) . Ik kijk naar de dingen met een andere oeuil en probeerde niet om iets te vergeten.
Ik herinnerde me dat ik bang was voor de maanden juli en augustus, maar allebei waren de meest wonderlijke van alle. Ik heb veel tijd met Jules, soms te lang, en ik had de gelegenheid om te spreken met vrienden een paar keer (en ook meer dan voorheen), dat heeft me heel gelukkig herinneringen en ik ben zo blij dat ik kon leven deze ervaring van een au pair. Hartelijk dank aan allen die een deel van mijn reis was in Frankrijk, heb ik je nooit vergeten!
Maar nu ben ik zieke kinderen :)!
Goedendag Yvonne,
Hartelijk dank voor de mooie kaart van La Motte die je hebt gestuurd.
Hier in Fryslân gaat het goed.
Ik heb ook het laatste Franse verhaal gelezen . Erg mooi en wat goed geschreven.
Oant sjen.
Beppe
En Kees
Beppe!
Wat goed om te lezen :)
Ik kom jullie snel een keertje opzoeken met de foto's!!
Bisous
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}
